World Project 2012

Dag 10 (3/4)

Lieve volgers,

Na een gezellig avondje vrij stonden we vanmorgen om 7.30u klaar om te vertrekken naar SOID. Dit is een organisatie die zorgt voor educatie en onderdak voor de arme kinderen uit veal village.

Met de tuktuks (joepie, een tuktuk in plaats van een fiets) trokken we richting veal village. Daar stonden de kinderen op ons te wachten op de speelplaats. We werden hartelijk onthaald door iedereen. Ook door de drie groept stagiaires die in veal village stage lopen.

We werden in twee groepen verdeeld. De ene groep bleef in het schooltje terwijl de andere groep veal village ging verkennen.

In de school werden we nog eens in drie groepjes gesplitst zodat elke stagiaire enkele studenten in de klas had.

Samen met de kinderen vulden we een paspoortje in met makkelijke Engelse vraagjes. 'What's your name? How old are you? What do you like to eat?' en nog vele andere vraagjes. Daarna volgden we de les over verschillende diersoorten.

Nadien wisselden de groepen en trokken wij naar het dorpje. Dit deed ons weer even nadenken over hoe goed wij het in Belgie hebben. De mensen woonden in kleine hutjes zonder al te veel hygiene. Ze waren dan ook ongelofelijk blij met de zeepjes die we uitdeelden. In het dorp was ook een begrafenis aan de gang, we hoorden vooral klaaggezangen.

Vervolgens trokken we verder naar het weeshuis van SOID. In tegenstelling tot de andere weeshuizen die we zagen leefden hier enkel echte wezen. Of hun ouders waren overleden, of ze waren spoorloos verdwenen. Spijtig genoeg heeft het weeshuis een maximum bezetting van acht kinderen door een tekort aan donaties. Dus bij thuiskomst zullen wij jullie goed informeren over dit projectje.

Ook al waren we nog niet goed bekomen van wat we zagen, toch kon father's restaurant onze hartjes weer bekoren. Na lekkere loempia's (of liever springrolls) en lookbroodjes genotende meesten onder onsvan een overheerlijke spaghetti bolognaise (neenee niet met rijst, met echte spaghetti).

Deze namiddag konden we kiezen om ofwel in het hotel te blijven ofwel een dorp op palen in het water te gaan bezoeken.
Vijftien onder ons kiezen om eens lui in het hotel te blijven of winkeltjes te gaan bezoeken en de diehards onder ons gaan mee naar het dorpje.

Trouwens, Rob won gisteren (althans, dat denkt hij toch) de ronde van Cambodja. Hoe hij er vandaag bij ligt zie je op de foto.

Ook Najma's paspoort is veilig aangekomen in Siem Reap, joepie!
Wij gaan nu genieten van een luie namiddag en nemen vanavond met pijn in het hart afscheid van Cambodja. Morgenvroeg om 7.00u vertrekken we naar Bangkok.

Tot in Thailand!

De bloggertjes

Reacties

Reacties

gerda

Pff, ik heb echt het gevoel dat ik er een beetje bij ben. Zo goed kunnen wij heir volgen. Wel echt fijn dat we zoveel details kunnen volgen. En TOCH ben ik nog nieuwsgierig naar de extra verhalen bij thuiskomst.
Het klinkt zo aanlokkelijk dat je zin krijgt om dezelfde reis te gaan doen ;-)
Hopelijk valt Bangkok evengoed mee, goede reis morgen
Gerda en gezin (mama Ine)

Caroline

Geniet er nog van MJ! xx

Annelies

Eindelijk heb ik jullie blog gevonden.
Fijn om jullie belevenissen in het verre Azië te lezen. Echt jammer dat ik er niet bij ben, want het lijkt me net zoals vorig jaar weer de moeite. Gelukkig is het hier in België ook prachtig weer en zodus was afgelopen week de Oude Markt mijn vaste stek in de namiddag.

Zo te lezen hebben jullie al heel wat avonturen meegemaakt. Ook zijn de traditionele taferelen weer van de partij: koffer kwijt, vroeg opstaan, schattige kindjes, de rood getinte huid, bezoeken die een enorme indruk nalaten, nachtelijke escapades, katers en natuurlijk de quotes van de dag! De Tuktuks zijn precies wel de moeite. Nuja ik moet toegeven, het ziet er wel geweldig uit, leuker dan de bus vorig jaar:-) De volgende dagen zien er ook nog veelbelovend uit en vanaf morgen naar Bangkok (wat ben ik hier jaloers op)!! Als we de weermannen mogen geloven, gaat er bij jullie nog wat afgezweet worden, 37°C in Bangkok, dat halen we hier in België net niet.

Ik wens jullie nog veel plezier en geniet ervan, want voor je het weet, ben je weer thuis, mis je het verschrikkelijk en wil je dolgraag terug. De verhalen blijven nog enkele weken nazinderen en je valt in een soort van zwart gat. Uiteindelijk besef je dat we in België een luxeleventje hebben en die draad pik je hoe dan ook weer op, en daar komen dan ook nog eens de lesvoorbereidingen, stages en examens; fun gegarandeerd!!

Vele groetjes aan Jeroen, Tim, Nick, Jan en Isabelle!


Annelies

Marina

Met interesse volg ik hier jullie tocht (ervaringen, ontmoetingen, bezoeken...). Ik stel de dagelijkse, levendige verhalen enorm op prijs. Zo kunnen we een beetje meeleven hier. Nog veel deugddoende momenten aan iedereen!
Marina (mama Joren).

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!