Sure Sdey! 'Soe-se-daaj' (Goeiedag!)

Het was vandaag een dag die bij iedereen een grote indruk heeft nagelaten.Om kwart voor zeven werden we aan het ontbijt verwachtom sterk te staan voor een fietstocht door de prachtige natuurlandschappen van Phnom Penh. Het eerste contact met de mountainbikes was voor sommigen nog wat wennen, maar al snel was iedereen door het avontuur gebeten.

We staken meermaals de rivier over met een ferry om zo op de adembenemende eilanden Mekong Island en Silk Island de paden en het rurale landschap te verkennen. We bezochten ook enkele speciale locaties zoals een zijdeweverij en enkele pagoda's (ook een Chinese). De rivier zorgde voor een welgekomen verfrissing, het was voor ons de eerste keer om het water te delen met koeien en paarden.

Na de fietstocht volgde een verkwikkende maaltijd, al was het voor de studenten die fiësta hadden (lees: diarree) niet zo aangenaam. Toch genoten we samen na van de ervaring die we net beleefd hadden. Aan dit nagenieten kwam echter abrupt een einde toen Najma's tasje (met al haar geld, camera en reisdocumenten) werd gestolen. Heel de groep leefde met haar mee en iedereen ondernam actie om de dief en het tasje te vinden. Tevergeefs ... Ondertussen heeft de hele groep de handen in elkaar geslagen om Najma toch nog een leuke reis te bezorgen, we zamelden geld in en kochten een nieuw tasje.

Onze trouwe tuktuk'ers brachten ons naar de sloppenwijken van Phnom Penh waar we verschillende organisaties bezochten die zich inzetten voor het verbeteren van de situatie van de kinderen die op de vuilnisbelt werk(t)en. Deze bezoeken waren erg aangrijpend ... vooral de confrontatie met de woonsituatie van de mensen en vooral kinderen die in schrijnende omstandigheden leven. Eén van de pijnlijkste momenten was bijvoorbeeld wanneer een man zijn baby aanbood om door ons mee te nemen voor een beter leven in het Westen.

Gelukkig kwamen we ook in contact met drie organisaties (Library Centre, COLT en Child Care Centre) die hoop geven op een betere toekomst voor deze mensen. Zo zorgen ze voor onderwijs, opvang, eten en vooral het recht om kind te zijn om zo hopelijk uit de vicieuze cirkel van de armoede te raken.

Na dit zware bezoek brachten onze Tuktuks ons naar een groot shoppingcenter wat volledig naar Westerse normen was ingericht. Zo kon je er dure voeding, juwelen, cosmetica, merkkledij en vele andere zaken kopen. Dit stond in groot contrast met de levensomstandigheden van de lokale bevolking die we letterlijk vijf minuten eerder hadden waargenomen.

Voor het avondmaal gingen we naar Lotus Blanc waar chefs in opleiding hun kookkunsten toonden, alsook de bediening verzorgden. De normaal altijd lachende Cambodjanen waren hier bloedserieus, wat we zeker niet van hen gewoon waren. Op het menu stond onder andere biefstuk wat bij velen ontzettend in de smaak viel. Het traditionele Khmer-dessert daarentegen lokte andere reacties uit. Samengevat leek het op een soort rijstpap met rupsen, uiteindelijk bleken het bonen, kwalletjes en room te zijn. Sommigen waren fan, anderen niet ;-)!

Jullie zullen het thuis niet geloven maar wij kruipen alweer vroeg in bed. We verlaten morgen namelijk het Silver River Hotel om richting de volgende stad Battambang te vertrekken.

Quotes van de dag:

1. 'Ik heb Tuktuk-touche!!' (Kaat en een romantische 'I like you' van haar tuktukchauffeur.)

2. 'Dit is net als een oase in de woestijn ...' (Tim over het Child Care Center, de school lijkt wel een oase omdat ze prachtig werk leveren in een verschrikkelijke omgeving.)

Dikke Khmerse groeten, kusjes en knuffels!

De reisgroep